- unosić
- unosić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, unoszę, unosićsi, unoś, unoszony {{/stl_8}}– unieść {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Vc, uniosę, uniesie, unieś, uniósł, uniosła, unieśli, uniesiony {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przemieszczać kogoś, coś w górę, kierować coś ku górze, umieszczać coś wyżej niż dotychczas; podnosić, wznosić, dźwigać, podciągać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Unosili czapki jeden po drugim. Uniosła ręce do góry. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'być w stanie dźwigać, utrzymywać na sobie, przenosić pewien ciężar, wytrzymywać jego nacisk': {{/stl_7}}{{stl_10}}Podpory nie uniosły zwałów kamieni. Filary z trudem unosiły nacisk górotworu. Nawet we dwóch nie mogli unieść dużego tapczanu. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w odniesieniu do obiektów, substancji poruszających się: powodować przemieszczanie się kogoś, czegoś; zagarniać, zabierać z sobą, porywać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Prąd morski unosił jacht coraz dalej od lądu. Strumień gazu uniósł cząstki pyłu. Luksusowy samochód uniósł nas w dal. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}rzad. {{/stl_8}}{{stl_7}}'opuszczając jakieś miejsce, zabierać kogoś, coś ze sobą; uchodzić z kimś, z czymś; zagarniać coś z sobą, porywać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przestępca uciekł z miejsca zbrodni, unosząc pieniądze. Z miejsca katastrofy unieśli rannych. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'w odniesieniu do uczuć, emocji, doznań: rodzić się nagle, opanowywać, pobudzać, podniecać kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Uniosła ją urażona duma i odmówiła mu. Uniesiony gniewem zwolnił swego zastępcę. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.